Check out my Slide Show!

Barnehage

Ein dag sat Brith-Jorunn og snakka med David og Peter om korleis det var på skulen. Hu spurde dei om dei følte seg utanfor. Då bryt Silas inn i samtalen: Eg føle meg utenfor når alle dei andre går på skulen, og til og med Solveig går.

Me spurde han om han ville gå i barnehage, og det ville han. Nå har han vore nokre dagar der, og i dag var heile familien invitert for å eta middag i barnehagen hans. Det var koselig.

Når Silas skal i barnehage, kjem dei å henter han i noko som virkelig er ein minibuss. Det er fleire andre norske ungar i barnehagen, så han kan kommunisera verbalt med nokre. Ellers er jo ein stor del av all kommunikasjon nonverbal. Og det er Silas ganske god på.

Etterlysning

Ingen av dei som etterlyste bilde av seg sjølv, var spesielt fornøgde med bildene eg sendte ut på nettet. Så dei er blitt sletta og gløymt. Nå er det forresten ei heil stund sidan eg har lagt ut bilde av meg sjølv. Synd viss de gløymer ut korleis eg ser ut! Her er eit av meg og Silas når me var i Danmark i sommar. Silas har forresten begynt i barnehage denne veka. Han går ein plass der det er nokre andre som snakker norsk, så då var visst det topp.

Eg vil ha ein liten hund

I ettermiddag var me på eit marked her i byen der dei sel frukt, planter og forskjellig. Det er ingen tvil om kva som slo best an i familien, det var valpar. Dei var så klar for å få seg ein hund, at det spørs om me ikkje må skaffa oss ein når me flytter til Juliaca.

Når me hadde rive oss laus frå valpane, og hadde handla litt frukt, gjekk eg og dei tre eldste inn i ein hall der dei sel kjøt. Der var det nesten slutt for dagen, men me fekk nå sjå nokre eksotiske råvarer. Eit kuhode til å koka suppa på, eller eit ferdig slakta marssvin. Det var litt av ein apetittvekkar før me gjekk heim og åt pizza.

Barndomsminne

I dag var Silas og eg ein tur i ein park i nærheten. Me sparka litt fotball og leika oss. På vei heim frå parken såg eg noko som vakte gilde barndomsminner til live: ein Volkswagen Variant. Når eg var liten, hadde me to slike, først ein blå og så ein kvit(eller var det motsatt). Motoren ligg bak i bagasjerommet(som bobla), så det var ikkje alltid det beste innemiljøet. Men med godt humør klarer ein å leva med litt eksos og bensindamp.

Til slutt ei lita oppfordring: Under kvart innlegg frå meg står det: comment. Klikker du på den, kan du legga igjen festlige kommentarar. Det vil inspirera meg voldsomt å få litt fleire av dei!

Glasbyggestein

Før me reiste frå Norge bygde eg ein dusjvegg av glasbyggestein, og var ikkje så lite kry over at den vart nære på heilt bein. Eg skal innrømma at eg fekk litt hjelp(takk Bjarte og Jan Erik). Men så kjem eg til Peru, og oppdager at her er dei opptil fleire hakk meir kreative og flinke enn meg. I huset me bur i nå, er det ein plass dei har golv av glasbyggestein! Det får eg prøva på når eg kjem heim. Kan henda eg treng litt hjelp då og!

Taxi

Det er billig å ta drosje her, så det gjer me fleire ganger i veka. Og dei aller fleste drosjane her er nokon mini-bilar som dei kaller for Tico. Trur det er ein koreansk småtass. Nå skal eg fortella noko som du ikkje må sei til nokon. Vår vesle familie på sju, ei lita trille og eit handlenett har vore samtidig inni ein sånn!

Søppel

Når me reiste frå Nærbø, hadde me 5 søppeldunkar. Frå venstre: papir, bleier, rest, mat og plast. I tilegg til det måtte me sortera glas og metall og levera for seg. Me vart ganske gode til å sortera etter kvart.

Men etter to veker i Peru, går det galne veien. Her sorteres absolutt ingenting, og søppelet set me utforbi huset 3 dagar i veka.( på Nærbø henter dei restavfall 1 gang i månaden).

På vei til butikken i kveldinga, såg eg to stk som gjekk å rota i søppelet som folk hadde satt ut. Her er kontrastane store. Stor arbeidsledighet gjer det vanskelig for mange å skaffa seg det mest nødvendige.

Når me tenker på den tragiske situasjonen for mange etter jordskjelvet, så er det dei fattigaste som blir hardast ramma. Dei har ikkje hatt råd til å bygga solide hus, og derfor står mange av dei tilbake med ein ruin, mange og i sorg over å ha mista nokon av sine nærmaste.

På TV viser dei mange tragiske historier nå, om folk som har mista alt, og det er ikkje mange av dei som har forsikring. Verkeleg ei forferdelig katastrofe for mange i dette landet.

Kraftig jorskjelv i Peru

I dag har det blitt klart at jordskjelvet eg skreiv om i går, har gjort stor skade i deler av Peru. Dei snakker om 387 omkomne og 1300 skada på nyhetene nå. Og det er ikkje umulig at desse tala vil stiga. Her i Arequipa var det og mange som merka det godt, men her har det ikkje gjort skade.
På nyhetene tidligare i dag oppfordra dei folk til solidaritet med dei som er ramma. Nokre transportselkskap har dobla prisane på bilettar, og det er folk som utnytter tragedien til plyndring. Trist.
Sit og ser på nyheter på peruansk TV nå, og dei viser bilder frå ein by som heiter Pisco. Der er 80 % av husa ødelagt av jordskjelvet.
På grunn av tragedien er alle skulane i Peru stengt i dag.

Jordskjelv

I kveld var det eit kraftig jordskjelv i Peru. Dei som var inne i huset her me bur merka det godt. Dei kjente det, såg at lampen bevega seg, og det varte ganske lenge. Eg var ute på gata og merka ingenting.

Men litt lenger nord i landet har det krevd mange menneskeliv og skada mange. Ser på nyheter på peruansk TV nå, og der snakker dei om 48 omkomne og 270 skada. Tragisk.
Men i Arequipa er det ikkje meldt om skader.

Der månen smiler

Eit par bilder frå taket på huset me bur i. Her kjem me i godt humør av å sjå på månen! (klikk på bildene for å få dei større)

Aktiv lørdag

I dag har det vore full rulle her. Etter frukost vart me henta av ein av dei misjonærane som bur her i Arequipa. Det var tid for fotballtrening. Me køyrde litt lenger ut av byen, og kom til ein stadion med ein stor grasbane. Først vart alle stilt opp på rekka, og så var det ei økt med god gammaldags gymnatikk, med lett jogg, bøy og tøy. Så var det litt dribletrening, før det var ein drikkepause. Det er varmt i sola her.

Neste økt var fotball saman med jevnaldrande. Gutane våre var litt bekymra for at dei ikkje kan snakka spansk, men fotball går det an å sparka utan å drøsa så mykje.
Silas ga seg etter første økt, men var kry som ein hane: Nå har eg begynt på fotball!

Me kom heim, og hushjelpa som me hadde for 10(!) år sidan hadde laga ein fantastisk middag. Sprøsteikt kylling, ris og bernaisse-saus. Det var snadder.
Når middagen var fortært var det bare å begynna å forbereda neste post på programmet. Sosialt treff på den norske skulen. Me tok med kaffi, brus og vafler og køyrde opp til skuletomta. Der var det allereie kaffi på bordet. Me hadde litt kaffimat, før forbrenninga av alle godsakene skulle begynne. Fotballkamp med store og små, det var kjekt. Eit par idrettsskader vart det, men begge var oppegåande etter kampen. Dei minste ungane leika i lekestativ og sandkasse.
Etter fotballkampen var det meir kaffi og drøs, før dei mest sporty fortastte med volleyballkamp.
På veien heim var me innom ein butikk å handla snop, og før leggetid var det snop, film og eit slag UNO, for dei som ikkje hadde lekser):

Check out my Slide Show!

Søndag i Peru

I dag har me vore i ei av kyrkjene her i Arequipa. Den heter "Encuentro con Cristo", som betyr møte med Kristus. Det er den kyrkja som er nærmast her som me bur, så me gjekk bort på ca eit kvarter. Strålande sol, som det pleier å vera her. Kjekt å treffa igjen ein del kjente. Talen handla om bønn, og om at me måtte ta oss tid til å be.





Etter møtet reiste me til eit senter og åt litt, så gjekk me litt rundt i sentrum av Arequipa og hadde ein tur innom ein isbar.

Me tok taxi eit par ganger i dag, og den lengste turen kosta 10 kroner. Då køyrde me til andre sida av byen. Ein av taxisjåførane heite forresten Jesus.

I morgon skal konene her i huset ut på handling, og på onsdag begynner me med språkskule. Då skal Brith-Jorunn gå om formiddagen og eg om ettermiddagen.

Nå er me i Peru!

Endelig er me på plass i Peru.

Dei siste vekene i Norge vart hektiske, med mange praktiske ting som skulle ordnast. Og pakkinga tok og si tid. Utan god hjelp frå familie og venner, hadde me vel holdt på å mala og vaska ennå! Tusen takk for hjelpa!

Me reiste frå Sola 2.august kl 06.50. Me mellomlanda i Amsterdam, og frå Amsterdam til Lima var me 19 stk som skulle til Peru i misjonens teneste. Turen gjekk overraskande godt. Mika fekk litt å sova på, og det gjorde susen. Dei eldste gutane sat klistra til skjermen framfor setet, og såg på film og spela. Silas var vel den som sleit mest med loppene i blodet.

Me var framme i Lima rett etter 16, lokal tid(23 i Norge). Då måtte me først få 180 kg med bagasje oppbevart, før me tok to minibussar til hotellet.

Fredag morgon måtte me stilla på Interpol(av alle plasser), og fylla ut skjema, ta bilde både framifrå og i profil, og avgi ti stk fingeravtrykk.(Håpe ikkje dei får bruk for dei!)

Så var det middag på Mc Donalds, før me satte nasen mot flyplassen. Der vart det litt stress, for me hadde ikkje bilettar til Arequipa. Dei vart kjøpt i ein fart, og me tok langspurten til gaten, og kom oss på flyet rett før det letta.

I Arequipa vart me møtt av ein flott velkomstkomite, som helsa oss med norske flagg. Så bar det rett til den norske skulen, og velskomst med kaker og kaffi, og velkomsthelsingar både på norsk og spansk.

Nå bur me på gjestehuset til misjonen, det er eit stort flott hus, som me deler med ein annan familie. Her skal me vera i ca 5 veker og friska opp spansken m.m.

Me våkna til strålande sol og ein flott dag. Glede oss til fortsettelsen.