Gull og grønne skoger

La Rinconada, verdens høgaste by

Her var det ein som selde ei vekes gullfangst, 9,2 g
Olav, Richard(guiden vår) og Robert
Her fekk me bruk for spaden
San Juan del Oro

Kaffibønner til tørk på gata

MandarinLørdagskos på hostallet
Dalen ned mot Sandia


Denne helga var Robert, Olav og eg på guttatur. Fredag morgon kl 8 reiste me frå Juliaca, og etter ca ein times køyring fekk me første utfordring. P.g.a veiarbeid måtte me ta ei omkøyring som førte oss til ein blindvei, og skulle me videre måtte me kryssa ei elv. Olav vassa uti, og når botnen bar han, tenkte me den ville bera bilen og. Med god bil og utsøkt sjåfør gjekk det bra.
Me reiste til La Rinconada, verdens høgastliggande by, i følge nokre kilder. Det er en gruveby, der folk strøymer til, for der er det gull. Fascinerande plass, mykje i byen er bygd av bølgeblikk, det er ikkje utbygd kloakk, og byen ligg rett under ein stor isbre. Ein av ungdommane i ungdomsgruppa vår jobber der, så me fekk han med som guide. Me fekk sjå korleis dei knuser steinane med gull i, og korleis dei skiller ut gullet med kvikksølv. Me var og inne hos ein som kjøpte gull. Han smelta først gullet til ein klump, så vog han det og betalte 83 soles pr gram(160-170 kr).
Me såg ein del av gruveinngangane, men me fekk ikkje lov å gå inn. Dei førte luft inn i gruvene, som gjekk fleire hundre meter inn i fjellet.
La Rinconada ligg på 5000 m.o.h og det er iskaldt der om nettene.

Etter nokre timar der, reiste me videre mot Sandia, som er Puno sin høgjungel. Me kom fram ca kl 20, etter ein liten omvei av ein av sjåførane på turen.
Robert var svært klar for ”chicharron de pollo”(sprøsteikt kylling), så me tråla byen etter det, men til slutt vart det ein annan kyllingrett kjøpt på ein ”snackbar” på gata.

Neste dag satte me nasen nedover mot ein plass som heiter San Juan de Oro. Det var ikkje veldig langt, men det var ein usedvanlig dårlig vei. Det verste var deler med djupe lastebilspor. Ein plass vart me ståande nesten på tvers i veibanen, og det var eit bratt stup 1 meter framfor bilen. Me hadde tatt med spade, og klarte å lura oss vidare. Etter ei stund møtte me på ei sletta med djupe spor i sorpa. Då var Olav klar til å stikka halen mellom beina, men Robert og eg klarte å lokka han med vidare.
Me nådde fram til målet, det er ein plass der dei dyrker masse frukt. Me såg mest mandarintrær og bananpalmer, men dei dyrker og andre ting, som kaffi og avocado. Me fekk oss ein betre middag til 7 kroner, og tok oss ein liten skogtur før me begynte på tilbakeveien.

Me hadde ein opplevelsesrik tur med ein høgdeforskjell på 3500 meter og ein temperatur forskjell på ca 25 grader.

Når eg kom heim, var 2 av ungane på besøk hos andre, og resten av familien låg strøkne med influensa.

Meir om turen vår finn du HER og HER